Leniwe lipcowe popołudnie. Spokojne i ciche. Czas urlopów, wyjazdów, wakacji. Rzadko przejeżdża auto, rzadko zadźwięczy rower, zabrzęczy hulajnoga. Nawet dzieciaki gdzieś się podziały. Usypiam synka na tarasie i z przyjemnością zawieszam wzrok na zieleni, krzewach, pobliskich alejkach, klombach i dróżkach. I na chwilę zamieram: od strony sklepiku dziarsko kroczy staruszek, ale jakiś taki staruszek nie …